شورِ شیرین

غنچه ها رنگ و لعاب دیگری داشتند. آن روز خندان تر از روزهای دیگر شکوفا می شدند. همه شان فرا رسیدن روز های بهتری زا به یکدیگر نوید می دادند. از آن روز به بعد فقط آسمان خورشید نبود که بر آنها می تابید بلکه وجود خورشید عالمتاب، حضرت ختمی مرتبت نیز بر یکایک آنها پرتو افکنی می کرد. نور افشانیِ خورشید عالمتاب که جلوه ای از عظمت و نور حق تعالی بود موجب به ارمغان  آمدن سُرور و شادی در قلب ساکنان زمین و خوشحالی دوچندان در وجود آسمانیان شد. چرا که با متولد شدن حضرت رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ  رحمت واسعۀ خداوند عینیت پیدا کرده بود.

ایام سپری می شد و رحمت حق نمایان تر. در میان قوم مشرک افراد پاکدل هم زندگی می کردند که به حکم آیۀ قرآن که می فرماید الطیّبُ لِطَّیّباتِ و الخَبیثُ لِلخَبیثاتِ می بایست گِرد هم جمع می شدند و تشکیل خانواده می دادند. کسی که افتخار ازدواج با جناب رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ را کسب کرد حضرت ام المؤمنین بانو مخدره خدیجۀ کبری ـ سلام الله علیها ـ بود. از این دو بزرگوار سلاله ای پاک که علاوه بر حبیبة الله بودن مظهر عصمت الهی نیز محسوب می شد پا به عرصۀ وجود گذاشت. آری؛حضرت ام الآئمه بانو مخدره فاطمۀ زهرا ـ سلام الله علیها ـ عالم امکان را نورانی کرد.

آل الله ـ علیهم صلوات الله ـ یکی پس از دیگری در سالهای مختلف به دنیا آمده و جلوه ای از رحمت الهی را نمایان می کردند تا اینکه رئیس مذهب تشیع حضرت صادق آل محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ نیز سالها بعد در روز تولدحضرت رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ به دنیا آمد. با اندکی تفکر باید به این موضوع پی ببریم که همزمان شدن تولد صادق آل محمد و جد بزرگوارش ـ صلی الله علیه و آله ـ در یک روز بدون دلیل نبوده و نیست. شاید دلیل این تقارن آن است که اسلامی اسلامِ ناب محمدی به حساب می آید که از گوهر های نبوی و حکمت های علوی سرچشمه گرفته باشد. حال سوال این است که آیا فقهی جز فقه پویایی که امام صادق ـ علیه السلام ـ آن را تدریس می کرد و نشر می داد حامل چنین علم های الهی هست؟ مسلماً روشی نمایانگر اسلام ناب هست که ائمۀ معصومین ـ علیهم السلام ـ الگوهای آن باشند. این نشان دهندۀ این است که تنها ایشان بودند که بعد از رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ به سیرۀ او عمل کرده و اسلام راستین را به عالم عرضه کردند. بنابراین سزاوار است داعیه داران عمل به سیرۀ رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ با ایمان به حقانیت او  و اهل بیت مطهرش برای رهبری جامعه بشریت، خود را به معنای واقعی کلمه مشمول رحمت عالم گیر رحمةً لِلعالمین کنند.

در حال حاضر ایام الله دهۀ فجر را به پایان می رسانیم. ایامی که در سالهای قبل، انقلاب اسلامی از بذر های به جا مانده از بعثت، غدیر و عاشورا به عمل آمد و مثل باغی پر از گل و سبزه های سر به فلک کشیده شد. باغی که مطمئناً انوار الهیِ خورشید عالمتاب،حضرت ختمی مرتبت بر آن می تابد. باغی که باغبان اولیۀ آن امام خمینی کبیر ـ ره ـ غنچه های آن را با زحمت زیاد نگهداری کرد تا اینکه به دست باغبان کنونی آن حضرت آیة الله العظمی الإمام خامنه ای ـ حفظه الله ـ  رسید و موجب شد غنچه ها یکی پس از دیگری در عرصه های مختلف به بار نشسته و برای این انقلاب ثمر دهند. این یعنی استقلالی برخاسته از اسلام. این یعنی تولد دوبارۀ فقه پویای جعفری در پرتوی اسلام ناب و اصیل محمدی.

و آخِرُ دِعوانَا الحَمدُلله رَبّ العالمین