شورِ شیرین

سوأل اصلی اینجاست که تعیین کننده مفهوم ایمان و کفر و مرز موجود بین آنها چه کسی می تواند باشد؟ آیا برداشتهای شخصی و سلیقه ای براساس احساسات ، عواطف سیاستها و ... ملاک تعیین و تشخیص است یا اینکه باید به منبع اصیل دین یعنی فرایشات الهی و نبوی مراجعه نمود؟ جواب این سوأل نیز واضح و مشخص است؛ تنها معیار و ملاک برای تعیین حدود معارف و مفاهیم دینی آیات قرآن و فرمایشات وجود مبارک پیامبر گرامی اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و اهل بیت پاک و مطهرشان است؛ چرا که منطق این بزرگواران منطق وحی و زبانشان لسان الله است.

مراجعه به قرآن مجید و روایات نبوی و فرمایشات ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ نشان می دهد که کفر از منظر وحی دو مصداق کلی دارد. یکی کفر مطلق و دیگری کفر تبعیضی که عاقبت هر دوی آنها دخول و خلود در عذاب جهنم است. کفر مطلق به معنای انکار تمام معارف دینی از توحید و عدل گرفته تا معاد و اعتقاد به روز واپسین است و یقینا کسی که به چنین حدی از اعتقاد رسیده باشد و منکر تمام مفاهیم دینی باشد کافر و مستوجب عذاب الهی است اما نکته ی دقیق و ظزیف اینجاست که بر اساس آیات متعددی از قرآن مجید گروهی از افراد وارد دایره ی دین می شوند اما دچار کفر تبعیضی شده و سرانجامشان همان عذاب ابدی جهنم خواهد بود که برای کافران به کفر مطلق  معلوم گردیده.کفر تبعیضی یعنی انکار بعضی از معارف دینی در نار پذیرش بعضی دیگر؛ مثل کفر به نپذیرفتن عدالت خدا ، کفر به وحدانیت خدا ، کفر به معاد ، کفر به بعضی از انبیاء الهی و کفر به بعضی از کتب آسمانی.

مراجعه به  آیات قرآن و فرمایشات معصومین ـ علیهم السلام ـ بیانگر این مطلب است که کفر تبعیضی اگر بدتر از کفر مطلق نباشد کمتر از آن هم نیست؛ چرا که چنین افرادی در حقیقت از دایره اطاعت بیرون رفته و اعلام جنگ با خداوند نموده اند و نتیجه این انکارشان در حقیقت انکار تمام مفاهیم دینی و خروج کامل از دایره ی ایمان و انسانیت است. یکی از متونی که به صراحت در باب این نوع کفر و نتیجه ی آن صحبت کرده و از ملاکهای دقیق شرع مقدس اسلام محسوب می شود خطبه غدیر است که در بازگشت از حجةالوداع در سال دهم هجری توسط پیامبر بزرگوار اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ در مقابل چشم 120 هزار نفر بیان گردیده است.

وجود مبارک پیامبر ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ در این خطبه ی بسیار زیبا پس از بیان مطالب دقیقی در بحث توحید ، نبوت ، قرآن شناسی ، بیان فضائل  حضرت امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ آن هم با استناد به قرآن و دلائل و براهین واضحه به امر خداوند متعال مسأله امامت و ولایت امیر المؤمنین علی ـ علیه السلام ـ را به عنوان ریشه ی اصلی دین ، اطاعت و تسلیم مطرح فرموده و خطاب به تمام انسانها در کلیه زمانها نه یک بار بلکه چندین مرتبه فرمودند: من کنتُ مولاه فهذا علی مولاه.

نبی مکرم اسلام ـ صلی الله علیه آله و سلم ـ در ادامه فرمایشات خود تعابیر بسیار سنگین و شدیداللحنی را نسبت به منکرین امامت و ولایت آورده و فرمودند:( من شَکّ فی شیء من قولی فقد شَکّ فی کلّ ما أنزل علیّ / کسی که در یک چیز از چیزهایی که من گفته ام شک کند قطعا در تمام آنچه به من نازل شده شک کرده است ) و یا در جای دیگر خطبه فرمودند:( من شَکّ فی ذلک فقد کَفَرَ کُفرَ الجاهلیه الأولی / کسی که در امامت شک کند کافر شده مثل کفر زمان جاهلیت ). یعنی از دید مبارک پیامبر ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ انکار و بلکه شک در امامت انکار قسمتی از دین نیست بلکه انکار تمام مفاهیم دینی است و در حقیقت کسی که در این موضوع شک کند کفرش با کفر مردم زمان جاهلیت هیچ تفاوتی ندارد.

وجود مبارک نبوی در این خطابه بسیار زیبا و بدون هیچ ابهامی مسأله ولایت را به عنوان رکن رکین دین معرفی نموده و با زبان و بیانی شیوا و با لحنی تهدید آمیز می فرمایند:( فاحذَروا أن تُخالفوه فتَصلوا ناراً وَقودها الناس و الحجارةُ اعدّت للکافرین / از مخالفت با او ـ امام علی علیه السلام ـ بر حذر باشید که در غیر اینصورت به آتشی واصل می شوید که هیزم آن مردم و سنگها هستند و این آتش برای کافران آماده گردیده ).

آری؛ نگاهی به خطابه زیبای غدیر بر هر انسان اهل بصیرتی این مطلب را آشکار می سازد که کفر به ولایت مهمترین مصداق کفر بوده و منکران امیر کافران غدیراند و کافران غدیر هیچ بویی از اسلام نبرده و تماماً در جُرگه کفار هستند و جایگاه ابدی آنها جهنم است.

ـ و لن یتوبَ اللهُ علی أحداً نَکَرَ ولایتَه و لن یَغفِرَ له ، حتماً علی اللهِ أن یَفعلَ ذلک لمن خالفَ أمرَه و أن یُعذِبَه عذاباً نُکراً ابدالآبادِ و دَهرَالدهورِ / هرگز خداوند توبه کسی که منکر ولایت علی علیه السلام باشد را نپذیرفته و هرگز او را نمی آمرزد. قطعی است که خداوند چنین کند در مورد کسی که با امر ولایت او مخالف است و اینکه او را به گونه ای ناشناخته و برای همیشه غذاب بفرماید. 

امید که خداوند ما و دودمان ما را جزو مؤمنین به غدیر و امام غدیر قرار داده و هرگز در نسل و ذریه ما کافر به غدیر خلق نفرماید.