شورِ شیرین

وقتی آوای آسمانی أنذِر عشیرَتَک الأقرَبین بر وجود نازنین رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ نازل شد علی ـ علیه السلام ـ اولین کسی بود که در سنین آغازین نوجوانی به فراخوان سعادت مندانه و الهی رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ لبیک گفت و با تمام وجود آمادگی خود را برای پیروی از او اعلام کرد. ارتباط برادرانه ی رسول الله و پسر عمویش علی ـ سلام الله علیهما ـ در طول زندگی پربرکتشان باعث شد همچنان که علی ـ علیه السلام ـ اولین درک کننده ی رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ بود آخرین درک کننده ی او نیز باشد. چرا که وقتی سر مبارک رسول الله ـ صلی الله علیه وآله ـ روی سینه ی پر از علم علی ـ علیه السلام ـ بود و فاطمه و بچه ها ـ سلام الله علیهم ـ با چشمانی اشک آلود آنها را نظاره می کردند علاوه بر پیامبر جز علی و فاطمه ـ سلام الله علیهم ـ کسی از آینده ی جانسوز خاندان رسالت و ولایت خبر نداشت.

فقط چند ساعت از وفات شهادت گونه ی رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ گذشته بود. درون شیطانی عده ای از صحابی نماها که در غدیر خم گِرداگِرد رسول الله ـ صلی الله علیه وآله ـ حضور داشتند شکوفا شد. شورا به پا کردند و اولین جرقه های هتاکی به آل الله ـ علیهم صلوات الله ـ در آن جلسه زده شد. به بیان دقیق تر آتش کینه هایی را که از رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ به دل داشتند بار دیگر شعله ور کردند تا علاوه بر اینکه سالهای سال با زخمِ زبان قلب رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ را می سوزاندند و او را ساحر و جادوگر خطاب می کردند برای اهل بیت او نیز آتشی دوچندان آماده کنند.

ایام سوگواری رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ که می آید و می گذرد قلب شیعه نمی داند برای کدام مصیبت خون گریه کند. از جهتی رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ که پدر امت و مایه ی آرامش زمین و زمان هست جانسورانه فوت می کند. از جهت دیگر خانه ی نزول وحی و ساکنین آن مورد هتاکی و جسارت حیوان صفتان قرار می گیرد که حتی حیوان هم از کار آنها شرم می کند. دردهای شیعه بی شمار است که إنشاالله با ظهور مُعِزُ الأولیـاء و مَذِلُ الأعـداء انتقام آنها گرفته می شود.

آنچه در طول زمان های مختلف بر شیعه واجب بوده و هست بالا نگه داشتن پرچم اسلام ناب محمدی با تمسک به کتاب خدا و عترت رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ می باشد. این کار علاوه بر تبلیغِ ولایتِ الهی آنها تسکینی بر قلب داغدار آنها نیز هست. خداوند حکیم در آیه شریفه ی 21 از سوره مبارکه ی احزاب می فرماید: لَقَد کان لَکم فی رَسول اللهِ اُسوةٌ حَسَنة ( به درستی در اعمال و رفتار رسول الله برای شما اسوه و الگوهای نیکویی هست ). هر کس خود را محب و دوستدار آل الله ـ علیهم صلوات الله ـ می داند باید برای فهم مفاهیم ولایی و تبلیغ آن مسیر زندگی خود را به مسیر زندگی آل الله ـ علیهم صلوات الله ـ نزدیک کند تا از دسیسه های شیطانی در امان بماند و معنای حقیقی سعادت را بفهمد و بفهماند. خلاصه آنکه راه محمد و عترت او ـ صلی الله علیه و آله ـ  راه سعادت هست و بس.

امید که خداوند منان بر سر ما منت گذاشته و ما را در کسب صفات حمیده و پیمودن راه آل الله ـ علیهم صلوات الله ـ روز به روز موفق گرداند.