شورِ شیرین

چه عظمتی بود. همه گوششان را برای شنیدن کلام الهی پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ تیز کرده بودند. چشم ها غرق نور بود و قلب ها غرق شور. دیدگان همه به سوی آخرین رسول الهی و وصی بر حقش دوخته شده بود. نوایی طنین انداز شد که فرمود: من کنت مولاه فهذا علی مولاه. بعد از من به پسر عمویم اقتدا کرده و اعمال و رفتار خود را تمام و کمال به شیوه ی زندگی او منطبق کنید تا در دنیا و آخرت رستگار شوید. گروه گروه برای عرض ادب و بیعت کردن خدمت علی ـ علیه السلام ـ شرفیاب می شدند. بیعت می کردند و وجود خود را به حبل الله المتین پیوند می زدند.

چندی نگذشت که دشمنان به ظاهر دوست که در غدیر پیمان بسته بودند رشته ی محبت را گسستند و خود را از سعادت جاودانه محروم ساختند. جز تعدادی اندک که اهل بصیرت بوده و در عالم معنا سِیر می کردند یار و یاور علی ـ علیه السلام ـ نماندند. چرا که پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ بر تنزیل می جنگید و علی ـ علیه السلام ـ بر تأویل. دشواری کار علی ـ علیه السلام ـ همین بود. پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ با دشمنی روبرو بود که ظاهر و باطنش کفر بود. ولی علی ـ علیه السلام ـ بر جامعه ای حکمرانی می کرد که قلب های بسیاری از مردم آن جامعه پُر از شک و شبهه هایی بود که اسلام قلابی در جبهه ی مخالف بر آنها القا کرده بود. باید متذکر شد که جز اهل بصیرت و بینش راه را از چاه تشخیص نداده و در صراط مستقیم ثابت قدم نماندند.

ثمره ی بی بصیرتی چهره های سرشناس ـ که به خواص تعبیر می شوند ـ در زمان  حکومت امام علی ـ علیه السلام ـ باعث شد چندی بعد در زمان حکومت چند ماهه ی امام حسن ـ علیه السلام ـ به بار نشیند و یاوران ایشان با وعده های دنیوی از سوی جبهه ی باطل به آنها بپیوندند و امام ـ علیه السلام ـ مجبور به پذیرفتن صلح شود. دنیا طلبی در جامعه اسلامی رخنه کرده بود و بلایی بزرگ به شمار می رفت. دامنه ی این بلا به قدری بزرگ بود که به کربلا نیز رسید و واقعه جانگداز شهادت امام حسین ـ علیه السلام ـ و یاران و اهل بیتشان را رقم زد.  خلاصه آنکه بی بصیرتی و دنیا طلبی افرادِ یک جامعه در همه ی زمانها عامل اساسی و همیشگی برای نفوذ منافقان به جمع آنها و کمرنگ جلوه دادن ارزشهای یک نهضت و انقلاب بوده است.

مرحبا بر کسانی که باآگاهی و بصیرت در فضای سال 88 که شبهه ها بُروز عملی پیدا کرده بود و به فتنه تبدیل شده بود ارزشهای اسلامی به جامانده از غدیر و نهضت کربلا را حفظ کردند تا انشاالله برای نسل های آینده ی انقلاب اسلامی پایدار بماند و آیندگان در فضای انقلاب اسلامی راه پربرکت غدیر و کربلا را بپیمایند.

                                                                                         أللّهم اجعَل عَواقبَ امورِنا خَیراً